เยือนปู้เอ่อจินก่อนไปเมืองปีศาจ

      อีกหนึ่งจุดหมายของเราคือเมืองปู้เอ่อจิน ซึ่งอยู่ห่างจากทะเลสาบคาน่าซือลงไปทางทิศใต้ ระหว่างทางเราได้แวะเที่ยวหาดห้าสี ในยามบ่ายที่แสงอาทิตย์ส่องเฉียงลงมา ผมมองเห็นก้อนหินที่ระเกะระกะริมฝั่งน้ำคาเอ่อฉีสือเหอมีสีสันหลากหลาย สวยงามสมคำร่ำลือ 

      แล้วเราก็มาถึงเมืองปู้เอ่อจินในตอนบ่ายแก่ๆ เมืองนี้เป็นเมืองขนาดย่อม แวดล้อมด้วยภูเขาสูง ที่ราบ และทะเลทราย ขึ้นชื่อในฐานะเป็นแหล่งอาศัยของปลาน้ำเย็น ซึ่งมีเนื้อนุ่มและมีกลิ่นหอมชวนกิน แน่นอนว่าอาหารมื้อค่ำของเราต้องมีปลาน้ำเย็นตั้งอยู่บนโต๊ะ อร่อยสมคำร่ำลือจริงๆ ครับ

      วันรุ่งขึ้น เราออกเดินทางไกลอีกครั้ง ระยะทางราวๆ 420 กม. เราก็มาถึงหุบผาหมอเกว่ยเฉิง เมืองปีศาจ หรือวู่เอ่อเหอเฟิงเฉิง ซึ่งเป็นหุบผาหินทรายสูงตระหง่าน ยามต้องแสงตะวันในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน จะมีสีสันเปลี่ยนแปรไป ความงามนี้แฝงไว้ด้วยความน่ากลัวสำหรับคนเดินทางยุคเก่าก่อน เพราะเมื่อกระแสลมพัดผ่านเข้ามาปะทะกับซอกหิน จะเกิดเสียงหวีดหวิวคล้ายปีศาจกำลังโหยหวน ชวนให้รู้สึกสะพรึงกลัว นี่เองที่เป็นที่มาของชื่อเมืองเคอลามาอี แหล่งน้ำมันดิบกลางทะเลทราย

      ระยะทางอีก 100 กม. ลงมาทางใต้ เรามาถึงเมืองทันสมัยกลางทุ่งน้ำมัน ชื่อเมืองเคอลามาอี หรือคาราเมย์ ไม่น่าเชื่อครับว่าท่ามกลางผืนทะเลทรายอันเวิ้งว้าง ลึกลงไปใต้ดินคือน้ำมันดิบที่นำรายได้มหาศาลมาสู่ประเทศจีน

      นอกจากเที่ยวชมตัวเมือง เรายังไปเยือนเฮยโหยวซาน หรือภูเขาน้ำมันสีดำ ซึ่งเป็นจุดที่พบน้ำมันดิบครั้งแรกเมื่อราวๆ พ.ศ. 2498 ทุกวันนี้น้ำมันดิบสีดำข้นยังผุดขึ้นจากใต้ดินอยู่เลยครับ