Iloilo เมืองประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม

      พวกเราเดินทางจากกรุงเทพฯ ประมาณเที่ยงคืน ถึงสนามบินกรุงมะนิลาประมาณตี 4 ต่อเครื่องบินภายในประเทศตอน 8 โมงเช้า ถึงอิโล

      อิโล ประมาณ 9 โมง พอถึงสนามบินก็ได้ยินเสียงกลองดังกระหึ่ม ปรากฏว่านักรบเผ่าหนึ่งมาเต้นต้อนรับผู้โดยสารถึงลานในสนามบิน แค่ Sample ก็น่าดูแล้ว

      ที่สนามบินผู้มารับเราคือ Mr. Jose Librodo ที่มีบ้านเกิดอยู่ที่นี่ และเคยอยู่เมืองไทยหลายปี มาพร้อมกับทีมงาน คือ คุณ Jessica Solinap Gallega และคุณ Fredilyn Samoro หรือ Freddie สองสาว (ไม่น้อย) ที่มีอัธยาศัยดี

      หลังจากเข้าที่พักในเมือง เราก็ไปที่มหาวิทยาลัย West Visayas ซึ่ง Mr. Jose ไกด์กิตติมศักดิ์ของเราไปติดต่อขอถ่ายรูปการซ้อมใหญ่ก่อนเข้าแข่งขันการเต้น Kasadyahan ในวันรุ่งขึ้น เมื่อนักศึกษาเริ่มซ้อมด้วยชุดการแสดงจริงเท่านั้น เราก็ตกตะลึง เพราะสวยงามมาก

      หลังจากชมการซ้อมใหญ่ของนักศึกษา เราเดินทางไปที่โบสถ์ป้อมเมียเกา (Miag-ao ไม่ใช่เมียเก่านะครับ) โบสถ์แห่งนี้สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2329 โดยผู้สอนศาสนาชาวสเปน ทางยูเนสโกขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกเมื่อปี พ.ศ. 2536 ศิลปะการก่อสร้างเป็นแบบบาร็อก (Baroque) ด้านหน้าสลักนูนเป็นลายรูปต้นมะพร้าวแผ่กิ่งก้านสาขาไปทุกทิศ

      ปิดท้ายด้วยการไปที่โบสถ์ St. Elizabeth of Hungary Cathedral หรือเรียกกันสั้นๆ ว่าโบสถ์ฮาโร (Jaro Cathedral) เพราะอยู่ในเขตฮาโล ในเมืองอิโล อิโล โบสถ์นี้สร้างเสร็จเมื่อ ปี พ.ศ. 2407 พังเพราะแผ่นดินไหวเมื่อปี พ.ศ. 2491 แล้วก่อสร้างขึ้นมาใหม่ในปี พ.ศ. 2499 เป็นแบบบาร็อกผสมโรมัน(Romaneque) ถือเป็นสถานศักดิ์สิทธิ์ประจำชาติของนิกายโรมันคาทอลิก ภายในโบสถ์มีคริสต์ศาสนิกชนมาจุดเทียนเพื่อบูชาพระเยซูด้วยความศรัทธาอย่างยิ่ง สมกับที่ฟิลิปปินส์เป็นประเทศเดียวในเอเชียที่ประชาชนส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์