จากจุดชมนาขั้นบันไดจุดหลักอีกแห่งหนึ่งซึ่งเหมาะที่จะชมพระอาทิตย์ตกในยามเย็นเรียกกันว่า เหลา ฮู ซุ่ย (Lao Hu Shui) บ้างก็เรียกว่านาปากเสือ ตั้งอยู่ทางใต้ของเมืองหยวนหยางเก่าราว 23 กิโลเมตร เมื่อรถแล่นเข้าไปใกล้จะเริ่มเห็นนาขั้นบันไดอยู่ข้างทางซึ่งเป็นไหล่เขาลาดลงไป จนรถแล่นผ่านจุดชมวิวที่สร้างลานล้อมรั้วเป็นแนวยาวไปจนถึงลานจอดรถก็เป็นอันว่าใช่จุดชมวิวแห่งนี้ ซึ่งเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวและช่างภาพอย่างมาก จนทางการให้สัมปทานเอกชนสร้างสิ่งอำนวยวามสะดวกบนเนินเขาพร้อมทั้งเก็บค่าเข้าไปในลานซึ่งสามารถมองเห็นทิวทัศน์อันงดงามในหุบเขาของท้องนาราว 3,000ไร่ เต็มไปด้วยเส้นสายและลวดลายราวกับงูนับพันนับหมื่นกำลังเลื้อยไหลอยู่ในสายน้ำที่ส่องประกายสะท้อนแสงระยิบระยับทว่านั่นก็เป็นจุดที่อยู่สูงและห่างไกลมาก เราจึงกลับมาสู่จุดชมวิวนี้อีกครั้งเพื่อจะเดินลงไปตามทางในหมู่บ้านบริเวณลานจอดรถซึ่งต่ำลงไปอีกราว 500 เมตร ขาลงไม่กระไร ขากลับเหนื่อยหน่อยแต่มีเด็กผู้หญิงชาวฮาหนีมาอาสารับจ้างแบกกระเป๋ากันมากมายแถมยังบริการหาจุดให้นั่งเฝ้ารอแสงอาทิตย์อัสดงเป็นอย่างดีก็ถือว่าทั้งสองแห่งคือจุดชมวิวด้านบน และจุดด้านล่างที่น่ามาถ่ายภาพทั้งสองจุด สองวัน เลยทีเดียว

      ภาพนาปากเสือปรากฏชัดเจนขึ้น มองไปมองมากลับคล้ายม้าลายมากกว่า ทว่ากองทัพงูยังเลื้อยไปเลื้อยมาในหุบผานาขั้นบันได สิ่งที่เรายังติดค้างอยู่ก็มีเพียงแสงอาทิตย์ที่ลับหายไปก่อนจะสร้างสีสันงดงาม แต่เรายังมีความหวังสำหรับวันพรุ่งนี้ที่จุดชมพระอาทิตย์สำคัญอีกแห่งหนึ่งของหยวนหยาง

      จุดชมพระอาทิตย์ขึ้นที่งดงามที่สุดอีกจุดหนึ่งคือ ตัว อี่ ชู (Duo Yi Shu) ต้องนั่งรถออกไปจากที่พักอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงช่วงเดือนมีนาคมพระอาทิตย์จะขึ้นประมาณตีห้า เร็วกว่าช่วงฤดูหนาวเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ซึ่งพระอาทิตย์ขึ้นราวหกโมงเช้า แต่สำหรับช่างภาพแล้วยิ่งต้องไปถึงเช้ากว่านั้น คือก่อนพระอาทิตย์ขึ้นราว 15 นาที ด้วยจะเป็นช่วงที่แสงสีจะปรากฏอย่างสวยงาม

      ทว่าเช้าวันนั้นเกิดเหตุการณ์ลุ้นระทึกด้วยโรงแรมปลุกสายแถมช่วงนี้ถนนจะปิดซ่อมเป็นบางเวลา รถทัวร์แทบทุกคันต่างมุ่งหน้าไปยังที่ปากทางเข้าและวิ่งแข่งกันจนฝุ่นตลบ แต่เราก็ไปถึงจุดชมวิวขณะที่ฟ้ายังมืดอยู่ จึงต้องใช้ไฟฉายส่องหาทางลงเพราะจุดชมวิวเป็นเนินลาดลง และจุดชมวิวด้านบนก็เต็มไปด้วยช่างภาพที่มาตั้งขากล้องอยู่ก่อนแล้ว เราจึงขยับลงไปด้านล่างซึ่งขณะนั้นยังสร้างลานชมวิวไม่เสร็จคาดว่าปลายปีนี้ทุกอย่างคงเรียบร้อย

      ตั้งกล้องเสร็จก็พอดีแสงก็เริ่มออกสีเรื่อเรือง ภาพในหุบเขาแนวพานอรามาก็ปรากฏขึ้นทีละน้อย ผืนนาถึง 6,000 ไร่ในหุบเขามีเส้นสาย

คันนาอันโค้งไปโค้งมากับเสงสีที่ส่องกระทบแผ่นน้ำเปรียบเสมือนกระจกเงา สร้างภาพวิจตรเกินคำพรรณนาเหนือกว่าทุดภาพที่เราเคยเห็นมาก่อน นับเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่แห่งใหม่ ซึ่งชาวฮาหนีได้เนรมิตรให้ควรค่าแก่การเดินทางมาชมสักครั้งหนึ่งในชีวิตเป็นอย่างน้อย

      ช่วงเวลานั้นทุกสายตาเฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงของแสงที่เปลี่ยนจากสีชมพู แดง จนกระทั่งดวงอาทิตย์ขึ้นสูง และสาดแสงสว่างจ้าลงสะท้อนผิวน้ำหรือแผ่นกระจกนับพันนับหมื่นแผ่นจนเกิดแสงสีขาวที่น่าอัศจรรย์  บรรดาช่างภาพจีนเรียกกันว่า Buddha Light ช่างภาพที่ยังยืนหยัดคอยอย่างยาวนานก็ยังบันทึกภาพต่อไปไม่หยุดยั้ง และถ้ามีเวลาตลอดทั้งวันก็สามารถลงไปเที่ยวชมหมู่บ้านชาวฮาหนีด้านล่างที่สร้างด้วยดินซ่อนตัวอยู่ในสุมทุมพุ่มไม้

      มุมถ่ายภาพนาขั้นบันไดหยวนหยางนั้นยังมีอีกตั้งมากมายโดยเฉพาะการถ่ายภาพพระอาทิตย์ขึ้นในแต่ละวันก็จะไม่เหมือนกันแปรเปลี่ยนไปตามสภาพภูมิอากาศ ในความรู้สึกของช่างภาพหยวนหยางเสมือนเมกกะของการถ่ายภาพทิวทัศน์ที่งดงามได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด